Καλικάντζαροι και μύθοι

Ο μύθος λέει πως οι καλικάντζαροι είναι μικρόσωμοι, τριχωτοί, αποκρουστικοί, κοκκαλιάρηδες, με πολύ μακριά χέρια, έχουν ουρά και είναι μαυριδεροί. Ζουν στα έγκατα της γης και με μεγάλα πριόνια ή μπαλτάδες πασχίζουν να κόψουν τον μεγάλο ξύλινο στύλο που κρατά τη γη στη θέση της. Ο στύλος όμως είναι πολύ μεγάλος και παχύς. Γι΄αυτό χρειάζεται επίπονη και επίμονη προσπάθεια για να μπορέσει να κοπεί.

Την παραμονή των Χριστουγέννων, οι καλικάντζαροι είναι πολύ κοντά στον στόχο τους και το στήριγμα της γης είναι πια ετοιμόρροπο. Κοντεύουν να το κατορθώσουν, όταν φτάνουν τα Χριστούγεννα, αλλά τότε ανεβαίνουν στη γη, για να μην πέσει πάνω στα κεφάλια τους και παραμένουν όλο το Δωδεκαήμερο (από τις 25 Δεκεμβρίου μέχρι τις 6 Ιανουαρίου).Οι καλικάντζαροι είναι χιλιάδες και ξετρυπώνουν στην επιφάνειά της από κάθε τρύπα. Όσο βρίσκονται πάνω στη γη, κάνουν ένα σωρό ανοησίες για να μας πειράζουν.Είναι πολύ χαρούμενοι πιστεύοντας πως τα κατάφεραν κι ανεβαίνουν πάνω στη γη για να ειρωνευτούν, να τυραννήσουν και να σκανδαλίσουν τους ανθρώπους διότι πιστεύουν πως η γη πολύ σύντομα θα πέσει στο κεφάλι τους...Ότι απρόβλεπτο συμβεί κατά τη διάρκεια του Δωδεκαημέρου, πολοί λένε ότι φταινε τα καλικαντζαράκια.


Τι ήταν και τι έκαναν οι καλικάντζαροι
Οι παλιότεροι έλεγαν πως επρόκειτο για αερικά, για ξωτικά! Τα πλάσματα αυτά είναι αμέτρητα, φοβούνται το φως της μέρας γι΄αυτό κρύβονται τα πρωινά. Τις νύχτες όμως βγαίνουν από τις κρυψώνες τους και όπως είναι σβέλτοι και μικρόσωμοι, τρυπώνουν στα σπίτια από τις χαραμάδες και από τις κλειδαρότρυπες.

Λένε πως πολλοί άνθρωποι εκείνες τις ημέρες φρόντιζαν να φράζουν τις τρύπες των τζακιών τους με πανιά και να καίνε λιβάνι σε θυμιατό κοντά στο τζάκι διότι ήταν αβάσταχτη αυτή η μυρωδιά για τους καλικάντζαρους.

Βρωμίζουν τα φαγητά με τα λερωμένα χέρια τους, βουτάνε στο λάδι που έχουν οι άνθρωποι στις κατσαρόλες τους και στα κιούπια τους, ανακατεύουν τα πιάτα και αφήνουν τις ακαθαρσίες τους παντού. Δεν είναι κλέφτες, αλλά ανακατεύουν τα πράγματα του σπιτιού, προκαλούν σύγχυση και το κάνουν αγνώριστο.

Η αρχή των μύθων βρίσκεται στην αρχαιότητα
Η ονομασία των καλικαντζάρων προέρχεται από τις λέξεις «καλός» και «κάνθαρος». Η αρχή των μύθων που σχετίζονται με τους καλικάντζαρους ξεκινάει από την αρχαιότητα. Οι Αρχαίοι πίστευαν πως αν οι ψυχές έβρισκαν ανοιχτές τις πόρτες του Άδη, ανέβαιναν στον επάνω κόσμο και κυκλοφορούσαν παντού ανεξέλεγκτες και ασυγκράτητες.

Μεταγενέστερα οι βυζαντινοί γιόρταζαν το Δωδεκαήμερο με τραγούδια, μουσική και μεταμφιέσεις. Οι άνθρωποι μασκαρεμένοι και κρύβοντας το πρόσωπό τους, έκαναν ότι ήθελαν αδίστακτα, χωρίς φόβο και χωρίς καμία συστολή. Ενοχλούσαν τους ανθρώπους, έμπαιναν σε ξένα σπίτια ακάλεστοι και αναστάτωναν τους κατοίκους, οι οποίοι τους έκλειναν τις πόρτες και τα παράθυρα, αλλά αυτοί πάντα έβρισκαν έναν τρόπο να εισβάλλουν μέσα, ακόμη και από τις καμινάδες. Όλα αυτά συνέβαιναν για δώδεκα μέρες, δηλαδή μέχρι την παραμονή των Φώτων, όπου με τον Μεγάλο Αγιασμό, όλα αυτά τελείωναν και οι άνθρωποι ηρεμούσαν.

Η ιστορία και η ετυμολογία των παραδοσιακών γιορτινών γλυκισμάτων...

Ο κουραμπιές, το μικρό εύθρυπτο γλυκό αποτελεί το πιο μυρωδάτο σύμβολο των Χριστουγέννων. 
Ποιά είναι, όμως, η ρίζα του κουραμπιέ;

Σύμφωνα με στοιχεία που συνέλεξε ο Δημήτρης Σταθακόπουλος, δρ. κοινωνιολογίας της Ιστορίας, Παντείου Πανεπιστημίου, μουσικολόγος και δικηγόρος η ρίζα είναι: 

Qurabiya στα Αζέρικα, Kurabiye, στα Τούρκικα και φυσικά Κουραμπιές στα ελληνικά, που στην κυριολεξία σημαίνει Kuru = ξηρό, biye = μπισκότο. Όμως, η ονομασία μπισκότο καθιερώθηκε τον Mεσαίωνα, ετυμολογικά προερχόμενη από το λατινογενές bis-cuit, που σημαίνει ψημένο δύο φορές (στα αρχαία ελληνικά λεγόταν δί-πυρον), ως τεχνική ψησίματος για να μην «χαλάει» εύκολα ο άρτος, κυρίως των στρατιωτών και των ναυτικών.


Στα σύγχρονα ιταλικά, η λέξη είναι biscotto (τo cookies έχει φλαμανδική / ολλανδική προέλευση που πέρασε στην αγγλική γλώσσα). Το λατινικό bis-cuit διαδόθηκε μέσω των Βενετών εμπόρων και στην Ασία, όπου καθιερώθηκε ως παραφθορά της λατινικής λέξης, σε biya/biye, οπότε συνδέθηκε με το δικό τους Qura /Kuru (ξηρό) και έδωσε τη νέα μικτή (λατινο-ανατολίτικη) λέξη Qurabiya / Kurabiye, η οποία με αντιδάνεια ξαναγύρισε στη δύση και ελληνοποιημένη πλέον έδωσε το «κουραμπιές» με την έννοια του ξηρού μπισκότου, που διανθίστηκε με αμύγδαλα, ζάχαρη άχνη κ.λπ.


Τα μελομακάρονα έχουν ετυμολογικά αρχαιοελληνική προέλευση όσο και αν το μυαλό πάει στο «ιταλικό» μακαρόνι. 

Στα λεξικά αναφέρεται ότι η λέξη «μακαρόνι» παράγεται από τη μεσαιωνική ελληνική λέξη «μακαρωνία» (επρόκειτο για νεκρώσιμο δείπνο με βάση τα ζυμαρικά, όπου μακάριζαν το νεκρό). Η μακαρωνία με τη σειρά της έρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη «μακαρία», που δεν ήταν άλλο από την ψυχόπιτα, δηλαδή, ένα κομμάτι άρτου, στο σχήμα του σύγχρονου μελομακάρονου, το οποίο το προσέφεραν μετά την κηδεία.
Αργότερα, όταν η μακαρία περιλούστηκε με σιρόπι μελιού ονομάστηκε: μέλι+μακαρία = μελομακάρονο και καθιερώθηκε ως γλύκισμα του 12ημέρου, κυρίως από τους Μικρασιάτες Έλληνες και με το όνομα «φοινίκια».


Οι Λατίνοι και αργότερα οι Ιταλοί χρησιμοποιούσαν τη λέξη μακαρωνία ως maccarone που τελικά κατέληξε να σημαίνει το σπαγγέτι. Τέλος, από το μεσαίωνα και μετά στη Γαλλία και την Αγγλία, ένα είδος αμυγδαλωτού μπισκότου ονομάστηκε «macaroon» (το γνωστό σε όλους σήμερα «μακαρόν»).



ΠΗΓΗ: in2life.gr 

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ-11η ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

Κάθε 11η Δεκεμβρίου, ο κόσμος τα γιορτάζει με άρθρα, αφιερώματα,υπενθυμίσεις.

 Γιατί κανείς, δε μένει ασυγκίνητος, στο μεγαλείο τους!!...

Κάθε μέρα! όλο το χρόνο... Ο κόσμος τους  ανήκει! Πρέπει να τους ανήκει.Τα παιδιά!

 Είτε είμαστε γονείς, Είτε όχι, Είναι τα παιδιά μας!

Η Ε λ π ί δ α μας, Το αύριο του κόσμου.

• ΕΝΑ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ:

http://www.youtube.com/watch?v=5JJb5Tqhtfc

«Αυτοί που δίνουν καλή εκπαίδευση στα παιδιά, 

πρέπει να τιμώνται περισσότερο από εκείνους που τα γέννησαν, 

γιατί οι γονείς τους έδωσαν μόνο τη ζωή, 

οι παιδαγωγοί όμως την ικανότητα να ζουν καλά.

Αριστοτέλης

 

πηγή: shareyourlikes.wordpress.com - Eco View 

ΑΡΧΑΪΚΗ ΕΠΟΧΗ -ΚΟΡΕΣ

ΑΡΧΑΙΑ ΑΓΟΡΑ

ΑΜΦΟΡΕΑΣ

ΔΩΡΙΚΟΣ ΡΥΘΜΟΣ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ- ΜΑΝΤΕΙΟ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ

ΜΑΝΤΕΙΟ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ -ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

Β  ΜΕΡΟΣ:

H ιστορία ενός παιδιού πρόσφυγα-"Ειρήνη"

Tι σημαίνει το "α μπε μπα μπλον, του κείθε μπλον";

Μικροί  είχαμε παίξει το γνωστό παιδικό παιχνίδι :
«Ά μπε, μπα μπλόν, του κείθε μπλόν, ά μπε μπα μπλόν του κείθε μπλόν, μπλήν-μπλόν.»
Τι σημαίνουν αυτά? Μα , τι άλλο, ακαταλαβίστικες παιδικές κουταμάρες, θα πει κάποιος.

Όμως δεν είναι έτσι.


Η όλη στιχομυθία, προέρχεται από παιδικό παιχνίδι που έπαιζαν οι Αθηναίοι Παίδες και ταυτόχρονα γυμνάζονταν στα  αληθινά πολεμικά παιχνίδια.

Πράγμα απολύτως φυσικό, αφού πάντοτε ο Αθηναίος Πολίτης ήταν και Οπλίτης!
Τι έλεγαν λοιπόν οι αντιπαρατιθέμενες παιδικές ομάδες, που τόσον παραφράσθηκε από τους μεταγενέστερους??

Ιδού η απόδοση:
«Απεμπολών, του κείθεν εμβολών !!!…» 
 Τι σήμαιναν ταύτα? 
Μα..απλά ελληνικά είναι:« Σε απεμπολώ, σε απωθώ, σε σπρώχνω, πέραν (εκείθεν) εμβολών σε (βλ. έμβολο) με το δόρυ μου, με το ακόντιό μου!!!











ΠΗΓΗ:tromaktiko.gr

Γεωμετρικά χρόνια

Ταφικά έθιμα στην Αρχαία Ελλάδα

Σπηλαιογραφίες στην Ισπανία

Βυθισμένη πόλη γέφυρα της αρχαίας Ελλάδας με την Αίγυπτο

Εκπληκτικά ευρήματα πολιτισμού από μία πόλη μύθο, την οποία κατάπιε η Μεσόγειος Θάλασσα και θάφτηκε κάτω από τόνους άμμου και λάσπης, φέρνουν στο φως συνέχεια οι αρχαιολόγοι στην περιοχή της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου.

Η Θώνις – Ηράκλειο αποτελεί μία μυθική πόλη στην Αίγυπτο την οποία «κατάπιε» η Μεσόγειος και θάφτηκε μέσα σε άμμο και λάσπη για περίπου 1200 χρόνια τώρα. Για αιώνες οι αρχαιολόγοι θεωρούσαν ότι η πόλη δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένας μύθος καθώς ο μυθικός της πλούτος αναφέρεται και στον Όμηρο. Ήταν η πόλη που σύμφωνα με το μύθο η ωραία Ελένη και ο Πάρις είχαν επισκεφθεί.

Στην πραγματικότητα όμως η Θώνις – Ηράκλειο ήταν μία πραγματική πόλη που άρχισε να αποκαλύπτει την ταυτότητά της εδώ και δέκα χρόνια στους αρχαιολόγους οι οποίοι είναι πλέον σε θέση να έχουν μία εικόνα για το πώς έμοιαζε η πόλη την εποχή των Φαραώ.





Η πόλη που έχει δύο ονόματα εξαφανίστηκε κάτω από τη Μεσόγειο θάλασσα περίπου 1200 πριν και ανακαλύφθηκε μετά από έρευνες που ξεκίνησαν στην αιγυπτιακή ακτογραμμή πριν δέκα χρόνια. Στο διάστημα αυτό οι αρχαιολόγοι ξεκίνησαν να έχουν μία περισσότερο ξεκάθαρη εικόνα σχετικά με τους εμπορικούς δρόμους και τις σχέσεις της πόλης στην κλασσική εποχή, θεωρώντας ότι η πόλη ήταν ο κυριότερος τελωνειακός σταθμός από όπου διακινούνταν τα προϊόντα προς και από την Αίγυπτο σε Ελλάδα και σε άλλη μέρη της Μεσογείου.

Σήμερα οι αρχαιολόγοι φέρνουν στο φως όλα τα μυστήρια της πόλης ανακαλύπτοντας πολύ θαυμαστά ευρύματα που και αυτά με τη σειρά τους αποκαλύπτουν την πολύ ζωντανή ιστορία αυτού του λιμανιού της κλασσικής αρχαιότητας.

Ο Δρ. Φρανκ Γκοντιό μαζί με δύτες της ομάδας του επιθεωρούν το άγαλμα ενός Φαραώ.
Το κολοσσιαίο άγαλμα είναι κατασκευασμένο από κόκκινο γρανίτη και έχει ύψος πάνω από 5 μέτρα.
Βρέθηκε κοντά στον μεγάλο ναό του βυθισμένου λιμανιού και συναρμολογήθηκε από τους αρχαιολόγους στο σημείο.

Γνωστή στους αρχαίους Έλληνες σαν Ηράκλειο και Θώνις ανάμεσα στους Αιγυπτίους, η πόλη ανακαλύφθηκε το 2000 από το Γάλλο καθηγητή ενάλιας αρχαιολογίας Dr. Franck Goddio και μία ομάδα από το Ευρωπαϊκό Ινστιτκούτο Ενάλιας Αρχαιολογίας, μετά από τέσσερα χρόνια γεωφυσικών ερευνών. Τα ερείπια αυτής της χαμένης πόλης βρέθηκαν σε βάθος 30 ποδών από την επιφάνεια της θάλασσας στον κόλπο του Aboukir, κοντά στην Αλεξάνδρια.

Ένα νέο ντοκιμαντερ αναδεικνύει τα πιο σημαντικά ευρύματα από την πόλη, μετά από 13 χρόνια ανασκαφών. Τα ευρύματα αυτά βοηθούν ώστε να συγκροτηθεί μία εικόνα της αρχαίας αυτής πόλης που δεν αποτελούσε μόνο ένα σημαντικό οικονομικό κέντρο του διεθνούς εμπορίου για την εποχή, αλλά και πολύ πιθανόν και ένα σημαντικό θρησκευτικό κέντρο. Η κινηματογραφική ομάδα χρησιμοποίησε τις πληροφορίες από την αρχαιολογική έρευνα για να δημιουργήσει ένα εικονικό μοντέλο της πόλης μέσω υπολογιστή.



Σύμφωνα με την Telegraph, τα πιο προσφατα δεδομένα συνηγορούν στην ύπαρξη της Θώνις – Ηράκλειο ως το υποχρεωτικό λιμάνι-εμπορικός σταθμός εισόδου μεταξύ της Μεσογείου και του Νείλου. Προς το παρόν έχουν ανακαλυφθεί 64 αρχαία ναυάγια και περισσότερες από 700 άγκυρες έχουν ανασυρθεί από τη λάσπη στον κόλπο.

Μεταξύ των πιο σημαντικών μνημείων που ανακαλύφθηκαν στην περιοχή
του ναού του Θώνις - Ηρακλείου είναι και αυτός ο μικρός μονολιθικός ναός,
ο οποίος χρονολογείται από την εποχή των Πτολεμαίων
και έπαιξε ρόλο - "κλειδί" στην αναγνώριση της πόλης.

Ανάμεσα στα ευρύματα σημειώνονται χρυσά νομίσματα, μονάδες βάρους από την Αθήνα (κάτι που δεν είχε βρεθεί ποτέ έως τώρα στην Αίγυπτο) και τεράστιες πινακίδες με δείγματα γραφής τόσο αρχαίας Ελληνικής όσο και αρχαίας Αιγυπτιακής. Οι μελετητές θεωρούν ότι η ποικιλία και το είδος των αντικειμένων αυτών υποδεικνύουν ακόμα περισσότερο τον εμπορικό χαρακτήρα της πόλης.



Εκτός από αυτά, στο φως έχει επίσης έρθει μία σειρά από θρησκευτικά αντικείμενα, όπως λίθινα γλυπτά ύψους 16 πόδων που θεωρείται ότι κοσμούσαν το κεντρικό ναό της πόλης, και σαρκοφάγοι από ασβεστόλιθο που πολύ πιθανόν να περιείχαν μουμιοποιημένα ζώα. Μαζί με τα τεράστια αγάλματα οι αρχαιολόγοι έχουν επίσης ανασύρει και άλλα μικρότερα, δευτερευόντων θεοτήτων από τον πυθμένα της θάλασσας.


Ένα κολοσσιαίο άγαλμα 5,4 μέτρων από κόκκινο γρανίτη του θεού Χαπί,
το οποίο κοσμούσε τον ναό του Ηρακλείου, ανακαλύφθηκε μεταξύ άλλων στην αρχαία πόλη.
Ποτέ πριν δεν είχε ανακαλυφθεί άγαλμα του θεού της ετήσιας πλημμύρας του Νείλου,
συμβόλου της αφθονίας και της γονιμότητας, σε τόσο μεγάλη κλίμακα – γεγονός,
το οποίο επισημαίνει τη σημασία που είχε η συγκεκριμένη θεότητα για την περιοχή.

Παρόλο τον γενικότερο ενθουσιασμό για αυτή την τόσο σημαντική ανακάλυψη, παραμένει ακόμα ένα μυστήριο άλυτο: γιατί η Θώνις – Ηράκλειο βυθίστηκε; Η ομάδα του Goddio θεωρεί ότι το βάρος των μεγάλων κτηρίων σε μία περιοχή η σύσταση του εδάφους αποτελείται κυρίως από νερόλασπη και άμμο είναι πολύ πιθανόν να έπαιξαν ρόλο στη βύθιση της πόλης μετά από έναν σεισμό.






Πηγή: truth.freeforums.org / directnews.gr

Πανοραμική θέα στο Ναό του Παρθενώνα

Ένα εντυπωσιακό και άκρως ενδιαφέρον project στο Διαδίκτυο δίνει τη δυνατότητα για πανοραμική περιήγηση στα πιο σημαντικά αξιοθέατα από όλο τον κόσμο. Αυτό που κάνει το AirPano να ξεχωρίζει είναι η υψηλή ανάλυση των αεροφωτογραφιών που μας παρέχει μια ομάδα Ρώσων εικονοληπτών.


Η καλύτερη δυνατή ποιότητα των φωτογραφιών φτάνει τα 7 Megabytes και είναι κατάλληλη για συνδέσεις στο Διαδίκτυο με υψηλή ταχύτητα, ενώ πανοραμικές εικόνες προσφέρονται και σε όσους έχουν πιο αργή σύνδεση.

Τα επόμενα δυο χρόνια η ομάδα του AirPanoσχεδιάζει να τραβήξει ακόμα περισσότερα πανοραμικά πλάνα και να μας χαρίσει τρισδιάστατα ταξίδια στα πιο ενδιαφέροντα μέρη του πλανήτη.

Από το project δεν θα μπορούσε να λείπει ο Παρθενώνας, το μεγαλύτερο οικοδόμημα της Ακρόπολης που συγκεντρώνει τον θαυμασμό όλου του κόσμου αιώνες τώρα. Τα πανοραμικά πλάνα του λαμπρότερου μνημείου της Αθηναϊκής πολιτείας συνοδεύει το γνωστό «Συρτάκι» στη διασκευή των John Murphy και David Hughes «Zorba The Greek».

Δείτε ένα δείγμα από την εξαιρετική δουλειά των φωτογράφων και επισκεφτείτε την ιστοσελίδα του AirPano για να ξεναγηθείτε πανοραμικά και σε άλλα μέρη του κόσμου σε ακόμα μεγαλύτερη διάσταση.



ofono

Υποβρύχια σπηλιά με κρανία των Μάγια

Ενας μοναδικός αρχαιολογικός θησαυρός εντοπίστηκε στο υποθαλάσσιο σπήλαιο Cenote Sac Uayum στο Μεξικό. Στα πλαίσια του προγράμματος Mayapán Taboo Cenote Project εντοπίστηκαν και καταγράφηκαν στο σπήλαιο περισσότεροι από 20 σκελετοί και έργα τέχνης από την εποχή των Μάγιας.

Με την υποστήριξη του Ιδρύματος Ερευνών Waitt και του National Geographic Society , το Mayapán Taboo Cenote Project ολοκλήρωσε με επιτυχία την πρώτη φάση της εξερεύνησης του σπηλαίου Cenote Sac Uayu το οποίο βρίσκεται στην περιοχή που άλλοτε ήταν η Μαϊγιαπάν , πρωτεύουσα του πολιτισμού των Μάγια ( 1100 – 1450 πΧ) .

Hidden

Οι επικεφαλής της έρευνας Γιουνις Γιους και Κάρλος Περάσα Λοπέ με τη βοήθεια του δύτη Ραιτ Κουτ και του δύτη/ αρχαιολόγου Λισεθ Πεδρόζα Φουέντες εξερεύνησαν και κατέγραψαν τα διάφορα κεραμικά και τα ανθρώπινα κόκαλα από τον αρχαίο πολιτισμό των Μάγια.

Hidden

Οπως εξηγούν οι αρχαιολόγοι, βρέθηκαν 15 ανθρώπινα κρανία και ένα μεγάλο αριθμό άλλων οστών , τα οποία πιστοποιούν την χρήση του μέρους ως τόπος ταφής, ενώ υπάρχουν ενδείξεις ότι κρύβονται πολύ περισσότερα οστά κάτω από τη λάσπη του βυθού.

Hidden

Τα πρώτα στοιχεία δείχνουν ότι εκεί θάβονταν άτομα και των δύο φύλων και με ένα εύρος ηλικιών από νεαρούς ενήλικες και πάνω. Τα κεραμικά θραύσματα από βάζα νερού και πιάτα δείχνουν ένα μείγμα από την Προκλασσική και Μετακλασσική περίοδο του πολιτισμού των Μάγια. Οι επιστήμονες, κατάφεραν να ανασύρουν ένα μικρό δείγμα των οστών ( δύο μηριαία οστά , μια κάτω γνάθο και μία κνήμη ) που θα χρησιμοποιηθούν για ραδιοχρονολογήσεις που θα διευκρινίσουν τη χρονολογία ταφής τους.

Hidden

Πηγή: thecuriosityofcat.blogspot.gr

Γιατί γυρίζει πίσω το μπούμερανγκ;

Το μπούμερανγκ συμπεριφέρεται στον αέρα όπως μια σβούρα. Μόλις φύγει από το χέρι, περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του και προωθείται χάρη στην ωστική και περιστροφική ενέργεια που ασκεί πάνω του εκείνος που το ρίχνει.
Σ’ αυτό το σημείο, το επίπεδο περιστροφής είναι σχεδόν κάθετο.

Άνωση. Ο αέρας που ασκείται στο ένα άκρο ασκεί μια δύναμη (την άνωση) όμοια μ’ εκείνη που κρατά σε πτήση τα αεροπλάνα, αλλά με μια διαφορά: καθώς τα πεπλατυσμένα άκρα του μπούμερανγκ είναι κάθετα στη δύναμη, η άνωση τείνει να τα κάνει να περιστραφούν προς τα αριστερά (εξαιτίας του σχήματος τους), και όχι προς τα πάνω.
Επίσης, καθώς τα άκρα περιστρέφονται, η ταχύτητα περιστροφής του άνω φτερού έχει φορά προς τα εμπρός, ενώ η φορά του κάτω φτερού είναι προς τα πίσω.
Έτσι το φτερό που βρίσκεται πάνω κινείται ταχύτερα σε σχέση με τον αέρα, άρα ασκείται πάνω του μεγαλύτερη άνωση.

Κατά συνέπεια, μετατίθεται προς τα αριστερά (για τους δεξιόστροφους ρίπτες) το επίπεδο περιστροφής και το πάνω φτερό διαγράφει έναν κύκλο.
Στο υψηλότερο σημείο της τροχιάς, ως αποτέλεσμα της βαρύτητας, το μπούμερανγκ επανακτά ταχύτητα και περιστροφική δύναμη.
Κάνοντας στροφή 180° επιστρέφει σ’ εκείνον που το ρίχνει σε οριζόντια θέση.


focusmag- rangsboomerangs

Αρχαίο κτίριο ανακαλύφτηκε στο βυθό της Ζακύνθου

Κτίριο έκτασης 30 στρεμμάτων έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη. Εκτιμάται ότι αποτελεί δημόσιο κτίριο του λιμανιού της αρχαίας πόλης. Οι έρευνες συνεχίζονται σε συνεργασία με τον δήμο Ζακύνθου

Υπολείμματα μεγάλου δημοσίου κτιρίου της αρχαιότητας, που πιθανότατα σχετίζεται με το λιμάνι αρχαίας πόλης, έφερε στην επιφάνεια υποβρύχια έρευνα της Εφορίας Εναλίων Αρχαιοτήτων στην περιοχή Αλικανά στη Ζάκυνθο.



Ειδικότερα, οι επιστήμονες ανακάλυψαν μεγάλη υποβρύχια έκταση 30 στρεμμάτων με πλακόστρωτο, 20 βάσεις υποδοχής κιόνων, πιθανότατα ξύλινων, και αρχαίο δομικό υλικό.

Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις πρόκειται για κτίριο της αρχαιότητας, ωστόσο η ηλικία του δεν έχει εξακριβωθεί ακόμα λόγω της απουσίας επιφανειακής κεραμικής στο χώρο.

Το μέγεθος του κτιρίου υποδηλώνει ότι στην περιοχή υπήρχε σημαντικός αρχαίος οικισμός.

Τα σημαντικά ευρήματα εκτείνονται σε βάθος από 2 έως 6 μέτρα.



Την έρευνα διενέργησε κλιμάκιο της Εφορίας Εναλίων Αρχαιοτήτων, που μετέβη στη Ζάκυνθο για σειρά αυτοψιών, κατόπιν πρόσκλησης του δήμου Ζακύνθου.

Η Εφορεία Εναλίων Αρχαιοτήτων σε συνεργασία με τον δήμο Ζακύνθου, θα προχωρήσει άμεσα σε πιο εκτεταμένη έρευνα και στην αποτύπωση του αρχαιολογικού χώρου, και αναμένεται να δώσει νέα σημαντικά δεδομένα για την τοπογραφία και την ιστορία της αρχαίας Ζακύνθου.


Επιμέλεια: kido
zanteblog.gr - internet (photo)

Αναπαραγωγικό σύστημα

Βιντεάκια από τη σειρά: "Το δέντρο της ζωής"

• Η  Γονιμοποίηση

• Το γυναικείο αναπαραγωγικό σύστημα

• Tα  δίδυμα

• Το ανδρικό αναπαραγωγικό σύστημα

29 Μάη 1453-`Αλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς

Σαν σήμερα τα στρατεύματα του σουλτάνου Μωάμεθ Β' κατέλαβαν την Πόλη μετά από πολιορκία δύο μηνών.


Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς σηματοδότησε και επίσημα το τέλος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και ουσιαστικά την αρχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, διατηρώντας την ίδια πρωτεύουσα με παράφραση του ονόματός της.

Πρόκειται για την δεύτερη Άλωση της Κωνσταντινούπολης μετά την κατάληψη της το 1204 από τους Σταυροφόρους.

Το χρονικό της Άλωσης         

Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία μόνο κατ' όνομα υπήρχε τις παραμονές της Άλωσης. Ήταν περιορισμένη, κυρίως, στην περιοχή γύρω από την Κωνσταντινούπολη και σε κάποιες σκόρπιες περιοχές, όπως το Δεσποτάτο του Μυστρά. Οι θρησκευτικές έριδες, οι εμφύλιες διαμάχες, οι σταυροφορίες, η επικράτηση του φεουδαρχισμού και η εμφάνιση πολλών και επικίνδυνων εχθρών στα σύνορά της είχαν καταστήσει την πάλαι ποτέ Αυτοκρατορία ένα "φάντασμα" του ένδοξου παρελθόντος της.

Το Βυζάντιο σε εκείνη την κρίσιμη στιγμή της ιστορίας του με την οθωμανική λαίλαπα προ των πυλών του, δεν μπορούσε να ελπίζει παρά μόνο στη βοήθεια της καθολικής Ευρώπης, η οποία όμως ήταν μισητή στους κατοίκους της Κωνσταντινούπολης. Η ύπαρξη "Ενωτικών" και "Ανθενωτικών" δίχαζε τους Βυζαντινούς. Ωστόσο, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος έκανε μια απέλπιδα προσπάθεια, στέλνοντας πρεσβεία στον πάπα Νικόλαο Ε' για να ζητήσει βοήθεια. Ο Πάπας έβαλε και πάλι ως όρο την Ένωση των Εκκλησιών, αλλά αποδέχθηκε το αίτημα του αυτοκράτορα να στείλει στην Κωνσταντινούπολη ιερείς, προκειμένου να πείσουν τον λαό για την αναγκαιότητα της Ένωσης.

 Από τις αρχές του 1453 ο Μωάμεθ προετοιμαζόταν για την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης. Με έδρα την Ανδριανούπολη συγκρότησε στρατό 150.000 ανδρών και ναυτικό 400 πλοίων. Ξεχώριζε το πυροβολικό του, που ήταν ό,τι πιο σύγχρονο για εκείνη την εποχή και ιδιαίτερα το τεράστιο πολιορκητικό κανόνι, που είχαν φτιάξει Σάξωνες τεχνίτες. Στις 7 Απριλίου, ο σουλτάνος έστησε τη σκηνή του μπροστά από την Πύλη του Αγίου Ρωμανού και κήρυξε επίσημα την πολιορκία της Κωνσταντινούπολης.

Ο αγώνας ήταν άνισος για τους Βυζαντινούς, που είχαν να αντιπαρατάξουν μόλις 7.000 άνδρες, οι 2000 από τους οποίους μισθοφόροι, κυρίως Ενετοί και Γενουάτες, ενώ στην Πόλη είχαν απομείνει περίπου 50.000 κάτοικοι με προβλήματα επισιτισμού. Η Βασιλεύουσα περιβαλλόταν από ξηράς με διπλό τείχος και τάφρο. Το τείχος αυτό, που επί 1000 χρόνια είχε βοηθήσει την Κωνσταντινούπολη να αποκρούσει νικηφόρα όλες τις επιθέσεις των εχθρών της, τώρα ήταν έρμαιο του πυροβολικού του σουλτάνου, που από τις 12 Απριλίου άρχισε καθημερινούς κανονιοβολισμούς.

Οι Τούρκοι προσπάθησαν πολλές φορές να σπάσουν την αλυσίδα που έφραζε τον Κεράτιο κόλπο και προστάτευε την ανατολική πλευρά της Κωνσταντινούπολης. Στις 20 Απριλίου ένας στολίσκος με εφόδια υπό τον πλοίαρχο Φλαντανελλά κατορθώνει να διασπάσει τον τουρκικό κλοιό μετά από φοβερή ναυμαχία και να εισέλθει στον Κεράτιο, αναπτερώνοντας τις ελπίδες των πολιορκούμενων.

Ο Μωάμεθ κατάλαβε αμέσως ότι μόνο το πυροβολικό του δεν έφθανε για την εκπόρθηση της Πόλης, εφόσον παρέμεινε απρόσβλητος ο Κεράτιος. Με τη βοήθεια ενός ιταλού μηχανικού κατασκεύασε δίολκο και τη νύχτα της 21ης προς την 22α Απριλίου, 70 περίπου πλοία σύρθηκαν από τον Βόσπορο προς τον Κεράτιο. Η κατάσταση για τους πολιορκούμενους έγινε πλέον απελπιστική, καθώς έπρεπε να αποσπάσουν δυνάμεις από τα τείχη για να προστατεύσουν την Πόλη από την πλευρά του Κεράτιου, όπου δεν υπήρχαν τείχη.

Η τελική έφοδος των Οθωμανών έγινε το πρωί της 29ης Μαΐου 1453.

Κατά χιλιάδες οι στρατιώτες του Μωάμεθ εφόρμησαν στη σχεδόν ανυπεράσπιστη πόλη και την κατέλαβαν μέσα σε λίγες ώρες. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, που νωρίτερα απέκρουσε με υπερηφάνεια τις προτάσεις συνθηκολόγησης του Μωάμεθ, έπεσε ηρωικά μαχόμενος.

Αφού έσφαξαν τους υπερασπιστές της Πόλης, οι Οθωμανοί Τούρκοι προέβησαν σε εκτεταμένες λεηλασίες και εξανδραποδισμούς. Το βράδυ, ο Μωάμεθ ο Πορθητής εισήλθε πανηγυρικά στην Αγία Σοφία και προσευχήθηκε στον Αλλάχ "αναβάς επί της Αγίας Τραπέζης", όπως αναφέρουν οι χρονικογράφοι της εποχής.

Το 1456 ο Μωάμεθ Β' απέσπασε από τους Φράγκους την Αθήνα και λίγο αργότερα υπέταξε όλες τις ελληνικές περιοχές, όπως και την Πελοπόννησο. Ο Παρθενώνας, που τότε ήταν εκκλησία της Θεοτόκου, μετατράπηκε με διαταγή του ίδιου σε τζαμί. Το 1461, η Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας περιήλθε στην εξουσία των Οθωμανών. Την ίδια χρονιά καταλήφθηκαν και τα τελευταία υπολείμματα του Δεσποτάτου της Ηπείρου.

Η πτώση της Κωνσταντινούπολης σηματοδότησε την έναρξη της Τουρκοκρατίας στην Ελλάδα.

Θρύλοι και παραδόσεις

Ο τρόπος που θυσιάστηκε ο τελευταίος Αυτοκράτορας, καθώς και ότι δεν διασώθηκαν πληροφορίες για τις τελευταίες στιγμές του στο πεδίο της μάχης, αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για ποικίλους θρύλους με κυριότερο αυτόν του "μαρμαρωμένου βασιλιά" που περιμένει την στιγμή να ανακτήσει την Πόλη και την Αυτοκρατορία του.

• Μια λαϊκή χριστιανική παράδοση, αναφέρει ότι τη στιγμή που διέρρηξαν οι Τούρκοι την πύλη της Αγίας Σοφίας τελούνταν η θεία λειτουργία και ο ιερέας τη στιγμή που είδε τους μουσουλμάνους να ορμούν στο πλήθος των πιστών, εισήλθε και εξαφανίσθηκε μέσα στον τοίχο, πίσω από το Άγιο Βήμα, που άνοιξε μπροστά του κατά τρόπο μαγικό. Λέγονταν ότι όταν η Κωνσταντινούπολη θα επανέλθει στα χέρια των Χριστιανών, ο ιερέας θα βγει από τον τοίχο για να συνεχίσει την λειτουργία. Ένας άλλος θρύλος λέει ότι ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος στο ένα του χέρι είχε έξι δάχτυλα και αν βρεθεί κάποιος Έλληνας που έχει έξι δάχτυλα τότε θα ανακτήσει ( ο Κωνσταντίνος ) την Πόλη και την αυτοκρατορία του.

                                                                                                        Πηγή:  nes247.gr

•       ΒΙΝΤΕΟ:Η άλωση National Geographichttp://www.dailymotion.com/video/xr4xvr_29-%CE%BC%CE%B1%CE%90%CE%BF%CF%85-1453-%CE%B7-%CE%AC%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B7%CF%82-national-geographic_people#.UaYyTqxc2mE

• Βίντεο: "Η μηχανή του χρόνου"

http://www.dailymotion.com/video/xpp13p_%CE%B7-%CE%AC%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B7%CF%82-1453-%CE%B7-%CE%BC%CE%B7%CF%87%CE%B1%CE%BD%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CF%85_people#.UaYvg6xc2mE 

Από τι αποτελείται το αίμα;

Από τι αποτελείται το αίμα;

Το αίμα αποτελείται κατά 55%, από ένα κιτρινωπό υγρό, το πλάσμα. Το πλάσμα είναι το υγρό μέρος του αίματος το οποίο με τη σειρά του αποτελείται κατά 90% από νερό. Στο πλάσμα βρίσκονται διαλυμένες πολλές ουσίες όπως πρωτεϊνες, λιπίδια, βιταμίνες, ορμόνες και θρεπτικά συστατικά.

Τι κάνει το πλάσμα; Το πλάσμα είναι το "λεωφορείο" με το οποίο ταξιδεύουν τα υπόλοιπα συστατικά του αίματος στο κυκλοφορικό σύστημα.

Τα υπόλοιπα συστατικά του αίματος (τα έμμορφα συστατικά, αφού έχουν κάποιο σχήμα) είναι τα ερυθρά και λευκά αιμοσφαίρια και τα αιμοπετάλια.

Τα συστατικά αυτά παράγονται στο μυελό των οστών (βρίσκεται στο εσωτερικό των κοκάλων μας) και ιδιαίτερα σ' αυτόν της σπονδυλικής στήλης, των πλευρών, της λεκάνης, του στέρνου και του κρανίου μας.

Τα ερυθρά αιμοσφαίρια είναι κύτταρα που μοιάζουν με 2 βαθουλωτούς δίσκους κολλημένους μεταξύ τους και ζουν περίπου 4 μήνες. Κάθε δευτερόλεπτο "πεθαίνουν" 2 εκατομμύρια ερυθρά αιμοσφαίρια και παράγονται από τον μυελό των οστών 2 εκατομμύρια καινούργια ερυθρά αιμοσφαίρια!

Στο ανθρώπινο σώμα υπάρχουν περίπου 50 τρισεκατομμύρια κύτταρα συνολικά, από τα οποία τα 30 τρισεκατομμύρια είναι ερυθρά αιμοσφαίρια!

Τα ερυθρά αιμοσφαίρια παράγουν την αιμοσφαιρίνη η οποία με τη βοήθεια του σιδήρου μπορεί να "συλλάβει" το οξυγόνο απο τους πνεύμονες και το μεταφέρει στους ιστούς και τα όργανα του σώματος. Εκεί ανταλλάσσει το οξυγόνο με το διοξείδιο του άνθρακα. Μεταφέρει το διοξείδιο του άνθρακα στους πνεύμονες από όπου αποβάλλεται δια μέσου της αναπνοής.

Τα λευκά αιμοσφαίρια είναι πολύ λιγότερα στο αίμα παρά τα ερυθρά και υπάρχουν πολλά είδη τους, τα οποία εκτελούν διαφορετικές λειτουργίες με σκοπό την άμυνα του οργανισμού.

Ανάλογα με το είδος τους παράγουν αντισώματα (λεμφοκύτταρα), τα οποία καταπολεμούν τα μικρόβια που προκαλούν μολύνσεις. Άλλα λευκά αιμοσφάιρια τα ουδετερόφιλα, καταστρέφουν με άλλους τρόπους τους ξένους μικροοργανισμούς που εισέρχονται στο αίμα, π.χ. τρώγοντας τα (δεν τα τρώνε όπως τρώμε εμείς το φαγητό μας, αλλά τα εγκλωβίζουν και τα διασπούν σε μικρά κομματάκια)!

Τα αιμοπετάλια είναι τα πιο μικρά από τα έμμορφα συστατικά του αίματος και ο ρόλος τους είναι πάρα πολύ σημαντικός.

Έχετε διερωτηθεί ποτέ πως σταματά η ροή του αίματος όταν χτυπήσουμε κάπου και ανοίξει πληγή στο δέρμα; Αυτή ακριβώς είναι η δουλειά που κάνουν τα αιμοπετάλια.

Στο σώμα υπάρχει ένα περίπλοκο σύστημα μεγαλύτερων και μικρότερων "σωλήνων" με τους οποίους το αίμα μεταφέρεται από την καρδία στους πνεύμονες και σε όλα τα όργανα και άλλα μέρη του σώματος (π.χ. μυς) και αντίθετα.

Αυτοί οι σωλήνες δηλαδή τα αιμοφόρα αγγεία είναι οι αρτηρίες, οι φλέβες και τα τριχοειδή αγγεία και μαζί με την καρδία και το αίμα αποτελούν το κυκλοφορικό σύστημα.

Τα αιμοπετάλια

Τα Αιμοπετάλια ( ή θρομβοκύτταρα ) είναι μικρά κύτταρα με ακανόνιστο σχήμα που περιέχονται στο αίμα. Οταν το αίμα χυθεί έξω από τα αγγεία, καταστρέφονται αμέσως. Τότε ελευθερώνουν μια ουσία, την θρομβοπλαστίνη, που είναι απαραίτητη για την πήξη του αίματος. Επομένως, κύριος ρόλος των αιμοπεταλίων είναι η πήξη του αίματος. Ο αριθμός τους υπολογίζεται ότι είναι περίπου 300.000 κατά κυβικό χιλιοστόμετρο αίματος. Η διάρκεια ζωής τους είναι περίπου 4 ημέρες.

Tα αίτια της εξαφάνισης των μαμούθ

Τα σφαιρίδια χρονολογούνται πριν 18.000 χρόνια, περίοδο που τα μαμούθ ακόμα ζούσαν μαζί με άλλα ζώα της εποχής των παγετώνων.

Οι επιστήμονες τονίζουν ότι η έκρηξη του μετεωρίτη όταν εισήλθε στην ατμόσφαιρα προκάλεσε ξαφνική και δραστική αλλαγή στον καιρό, εξηγώντας ότι «ο άνθρωπος ήταν αρκετά έξυπνος για να προσαρμοστεί και εν τέλει χωρίς τα μαμούθ στο μενού, συρρικνώθηκε ή μετακινήθηκε σε άλλες περιοχές».

Παράλληλα οι ερευνητές προειδοποιούν ότι οι άνθρωποι πρέπει να διδαχτούν από τα μαθήματα εκείνης της καταστροφικής εποχής, αφού ο πλανήτης μας διανύει και πάλι μια περίοδο «ραγδαίων και εκτεταμένων κλιματικών αλλαγών».

Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «Proceedings of the National Academy of Sciences», αντικρούει προηγούμενες θεωρίες που υποστήριζαν ότι ο άνθρωπος κυνήγησε ανελέητα τα μαμούθ, με αποτέλεσμα την εξάλειψη του είδους.

Στις κλιματικές αλλαγές που προκάλεσε η έκρηξη μετεωρίτη λίγο πριν το τέλος της εποχής των παγετώνων, οφείλεται η εξάλειψη των μαμούθ, σύμφωνα με νέα έρευνα του πανεπιστημίου του Σινσινάτι, στο Οχάιο των Ηνωμένων Πολιτειών.

Όπως εξηγούν οι ερευνητές, πριν 12.800 χρόνια ένας γιγάντιος μετεωρίτης εισήλθε στη γήινη ατμόσφαιρα και εξερράγη σε δεκάδες εκατομμύρια τόνους πύρινων θραυσμάτων, τα οποία διασκορπίστηκαν σε τέσσερις ηπείρους.

Τα θραύσματα αυτά εκτιμάται ότι απελευθέρωσαν τοξικά αέρια, τα οποία δηλητηρίασαν τον αέρα, έκρυψαν τον ήλιο, προκαλώντας τεράστιες αλλαγές στο κλίμα και τη θερμοκρασία και σκοτώνοντας φυτά και ζώα.

Μετά το καταστροφικό συμβάν, ορισμένα είδη, όπως ο άνθρωπος, κατάφεραν να επιβιώσουν είτε γιατί μετακινήθηκαν σε νέες περιοχές είτε γιατί κατάφεραν να προσαρμοστούν στους περιορισμένους εναπομείναντες πόρους, αλλάζοντας τρόπο ζωής.

Ωστόσο, άλλα είδη όπως το μαμούθ, το οποίο ζούσε στην Ευρώπη και σε περιοχές της Ασίας και της Βορείου Αμερικής, δεν κατάφερε να επιβιώσει και το είδος εξαλείφθηκε μέσα σε μια γενιά.

Στο πλαίσιο της μελέτης τους οι ερευνητές εντόπισαν μικροσκοπικά σφαιρίδια άνθρακα, που προκύπτουν από την καύση θραυσμάτων μετεωρίτη μετά από έκρηξη, σε 18 αρχαιολογικές περιοχές παγκοσμίως.
                                                                                                                      ΠΗΓΗ:econews.gr

Η κλοπή των μαρμάρων του Παρθενώνα από το λόρδο `Ελγιν

Το 1799 ο Λόρδος Έλγιν διορίστηκε πρεσβευτής της Μεγάλης Βρετανίας στην Υψηλή Πύλη στην Κωνσταντινούπολη. Το 1800 έστειλε τεχνίτες του στην Αθήνα, η οποία αποτελούσε τότε τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το συνεργείο είχε αρχικώς την αποστολή να σχεδιάσει τα μνημεία και να λάβει εκμαγεία για τη διακόσμηση της έπαυλης του λόρδου στη Σκωτία. Την εποχή εκείνη ο Έλγιν δεν είχε διανοηθεί τη δυνατότητα αφαίρεσης γλυπτών από την Αθηναϊκή Ακρόπολη. Όταν τα διεθνή πολιτικά γεγονότα οδήγησαν την Τουρκία σε συμμαχία με τη Μ. Βρετανία εναντίον της Γαλλίας, ο Σουλτάνος έδειξε την εύνοιά του στον Έλγιν ως βρετανό πρεσβευτή, ο οποίος και άδραξε την ευκαιρία για να ωφεληθεί προσωπικά και ν' αποκτήσει μια τεράστια συλλογή από αρχαιότητες. Τότε έστρεψε την προσοχή του στα μνημεία της Ακρόπολης (κυρίως στον Παρθενώνα), στα οποία ήταν πολύ δύσκολο να πλησιάσει κανείς και από τα οποία δεν είχε δοθεί ποτέ άδεια αφαίρεσης γλυπτών.

Ταυτόχρονα, με άφθονα δώρα προς τους Τούρκους της Κωνσταντινούπολης και της Αθήνας και με δωροδοκίες και εξαπατήσεις ο Έλγιν έπεισε τους Τούρκους προεστώτες της Αθήνας να σιωπήσουν όσο τα συνεργεία του αφαιρούσαν τα τμήματα του γλυπτού διακόσμου του Παρθενώνα που είχαν επιλέξει. Ο Έλγιν ποτέ δεν εξασφάλισε επίσημη άδεια από τον ίδιο το Σουλτάνο για την αφαίρεση του γλυπτού και αρχιτεκτονικού διακόσμου του μνημείου, αφού μόνο εκείνος είχε τη δικαιοδοσία να παραχωρήσει τέτοια άδεια. 

 

Αντιθέτως χρησιμοποίησε με έντεχνο τρόπο μια φιλική επιστολή του Καϊμακάμη, Τούρκου αξιωματούχου, ο οποίος εκείνη την εποχή αντικαθιστούσε τον Μέγα Βεζίρη στην Κωνσταντινούπολη. Η επιστολή που του δόθηκε ανεπίσημα ως χάρη, προέτρεπε τις Τουρκικές αρχές στην Αθήνα να επιτρέψουν στα συνεργεία του Έλγιν να σχεδιάσουν, να λάβουν εκμαγεία και να διενεργήσουν ανασκαφή γύρω από τα θεμέλια του Παρθενώνα, όπου ίσως βρισκόταν θαμμένη κάποια επιγραφή ή ανάγλυφο, με τον όρο ότι δεν θα βλάπτονταν με κανένα τρόπο τα μνημεία.

Από το 1801 έως το 1804 τα συνεργεία του Έλγιν δρούσαν στην Ακρόπολη, προκαλώντας σημαντικές ζημίες στα γλυπτά και το ίδιο το μνημείο, αποσπώντας και διαμελίζοντας ένα σημαντικό μέρος (περίπου το ήμισυ) από το σωζόμενο γλυπτό διάκοσμο του Παρθενώνα, μαζί με ορισμένα αρχιτεκτονικά μέλη, όπως ένα κιονόκρανο και ένα σπόνδυλο από κίονα. Σήμερα μεταξύ Αθήνας και Λονδίνου βρίσκονται διαμελισμένα πολλά τμήματα συχνά από το ίδιο γλυπτό. 

Από τους 97 σωζόμενους λίθους της ζωφόρου του Παρθενώνα, οι 56 βρίσκονται στο Λονδίνο και οι 40 στην Αθήνα. Από τις 64 σωζόμενες μετόπες, οι 48 βρίσκονται στην Αθήνα και οι 15 στο Λονδίνο. Από τις 28 σωζόμενες μορφές των αετωμάτων, οι 19 βρίσκονται στο Λονδίνο και οι 9 στην Αθήνα.

Η μεταφορά με πλοία αυτών των ανεκτίμητης αξίας αρχαιοτήτων στην Αγγλία αντιμετώπισε δυσκολίες, αφού γινόταν από λιμάνι σε λιμάνι. Ένα πλοίο βούλιαξε και τα γλυπτά, ύστερα από παρατεταμένη έκθεση στην υγρασία των διάφορων λιμανιών, έφτασαν τελικά στη Βρετανία. Στο Λονδίνο μεταφέρθηκαν σε διάφορες αποθήκες, αφού ο Λόρδος Έλγιν είχε χάσει την περιουσία του, εξαιτίας των τεράστιων ποσών που δαπάνησε για τα συνεργεία του, τη μεταφορά των γλυπτών και τις δωροδοκίες των Τούρκων αξιωματούχων, έτσι ώστε να του είναι αδύνατο να τα στεγάσει σε δικό του χώρο. Έτσι ύστερα από την υποθήκευση της συλλογής του από το Βρετανικό κράτος, αναγκάστηκε να πουλήσει τα Μάρμαρα του Παρθενώνα στη Βρετανική Κυβέρνηση, η οποία και τα μετέφερε το 1816 στο Βρετανικό Μουσείο.

Πριν από αυτήν την τελική συναλλαγή είχε ανατεθεί σε ειδική Εξεταστική Επιτροπή να μελετήσει τα στοιχεία της υπόθεσης και τα πορίσματά της τέθηκαν υπόψη του Βρετανικού Κοινοβουλίου.

Κατά τη διάρκεια της Κοινοβουλευτικής συνεδρίας που έλαβε χώρα, ακούστηκαν πολλές φωνές που εξέφρασαν σκεπτικισμό και απόρριψη για τις ενέργειες του Έλγιν. Ακόμα και σκέψεις για την επιστροφή των Μαρμάρων διατυπώθηκαν τότε για πρώτη φορά. Ισχυρές ενστάσεις ακούστηκαν και εκτός Κοινοβουλίου, με θερμότερο υποστηρικτή τους το Λόρδο Βύρωνα.

ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΣΕ 5 ΜΕΡΗ:

• http://www.youtube.com/watch?v=gvxGl8H5VsU
• http://www.youtube.com/watch?v=zUYCwO31z7c
• http://www.youtube.com/watch?v=B_b9dBlncos
• http://www.youtube.com/watch?v=s6Z_c0-nSW8
• http://www.youtube.com/watch?v=OGN1UoAIqiY

Πηγή:    http://www.yppo.gr